1975 Nico Haak vs. Agessus
(een persoonlijke geschiedenis in 50 en enige Nederlandse levensliederen).
In 1975 gingen mijn ogen open. Of liever gezegd: mijn oren. Tot 1975 dobberde ik mee op de muzieksmaak van mijn broers en zus (niks mis mee: The Who, Rare Earth, Bob Dylan, Creedence). Maar zo rond mijn elfde verjaardag begon ik de noodzaak van een eigen muzieksmaak in te zien. Inmiddels ben ik daar al weer aardig van genezen. Voorbij een zekere leeftijd krijg je in de gaten dat die ‘eigen smaak’ in de meeste gevallen weinig meer is dan het betreden van een niche die door gewiekste platenbonzen al tot de laatste schrootjes voor je is dichtgetimmerd. Dat werd, tot de komst van youtube, alleen maar erger. (meer…)